Βλέποντας την επιδρομή στα εισοδήματα να κλιμακώνεται χωρίς όρια - με διαδοχικές μειώσεις μισθών, απώλειες θέσεων εργασίας και αυξήσεις τιμών - κάποιοι ψάχνουν για τυχόν όρια στην ανοχή του κόσμου. Δυστυχώς μάταια: κάποιες απεργίες ή στάσεις εργασίας, συνήθως μετά τα μέτρα, σε τίποτα δε μοιάζουν με έκρηξη λαϊκής αντίδρασης, που πολλοί προοιώνιζαν ήδη από την επιβολή των πρώτων μέτρων. Δεχόμενοι συνεχώς νέα πλήγματα, πριν προλάβουμε να συνέλθουμε από τα προηγούμενα, δείχνουμε ανήμποροι να αντιδράσουμε και έχουμε παραδοθεί ολοκληρωτικά στην ανασφάλεια και το άγχος για τα χειρότερα.
Από την άλλη, απουσιάζουν και τα δείγματα θετικής αντίδρασης, του ιδιωτικού ή του δημόσιου τομέα, με τη μορφή πρωτοβουλιών που αποφέρουν προστιθέμενη αξία και ανάπτυξη.
Δύσκολα, αν σκεφτεί κανείς ότι μια αντίδραση υποκινείται από κοινώς αποδεκτές αρχές και αξίες που δεν μπορούν να παραβιάζονται. Η ατομική και συλλογική συμπεριφορά μας τα χρόνια που προηγήθηκαν δεν συνηγορεί για κάτι παρόμοιο. Η θιγόμενη οικονομική άνεση δεν μπορεί από μόνη της να αποτελεί πειστικό λόγο αντίδρασης, όταν μάλιστα σε πολλούς αμφισβητείται ο τρόπος που αποκτήθηκε.
Από την απουσία θετικής αντίδρασης, φαίνεται ότι ο εθισμός στην άντληση εισοδήματος από μη παραγωγικές δραστηριότητες οδήγησε σε ατροφία τα δημιουργικά χαρακτηριστικά μας.
Τα χαρακτηριστικά που κατέστησαν την Ελλάδα, μετά από 36 χρόνια δημοκρατίας και 30 χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την πιο ευάλωτη χώρα απέναντι στην οικονομική κρίση, είναι αυτά που τώρα την εμποδίζουν να αναπτύξει αντανακλαστικά για έξοδο από αυτή.
Μετά από περιόδους κρίσης των συστημάτων αξιών, που οδηγούν σε διάφορες μορφές παρακμής, χρειάζεται μια περίοδος αυτοκάθαρσης, πριν αναπτυχθούν δημιουργικές δυνάμεις. Για να θέσουν το μέλλον τους σε στέρεες βάσεις, οι Έλληνες πρέπει πρωτίστως να πάψουν να θεωρούν ρομαντικούς όσους πιστεύουν στην επιτυχία μέσω της δημιουργίας.
Από την άλλη, απουσιάζουν και τα δείγματα θετικής αντίδρασης, του ιδιωτικού ή του δημόσιου τομέα, με τη μορφή πρωτοβουλιών που αποφέρουν προστιθέμενη αξία και ανάπτυξη.
Θα μπορούσε να είναι διαφορετικά;
Δύσκολα, αν σκεφτεί κανείς ότι μια αντίδραση υποκινείται από κοινώς αποδεκτές αρχές και αξίες που δεν μπορούν να παραβιάζονται. Η ατομική και συλλογική συμπεριφορά μας τα χρόνια που προηγήθηκαν δεν συνηγορεί για κάτι παρόμοιο. Η θιγόμενη οικονομική άνεση δεν μπορεί από μόνη της να αποτελεί πειστικό λόγο αντίδρασης, όταν μάλιστα σε πολλούς αμφισβητείται ο τρόπος που αποκτήθηκε.
Από την απουσία θετικής αντίδρασης, φαίνεται ότι ο εθισμός στην άντληση εισοδήματος από μη παραγωγικές δραστηριότητες οδήγησε σε ατροφία τα δημιουργικά χαρακτηριστικά μας.
Τα χαρακτηριστικά που κατέστησαν την Ελλάδα, μετά από 36 χρόνια δημοκρατίας και 30 χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την πιο ευάλωτη χώρα απέναντι στην οικονομική κρίση, είναι αυτά που τώρα την εμποδίζουν να αναπτύξει αντανακλαστικά για έξοδο από αυτή.
Μετά από περιόδους κρίσης των συστημάτων αξιών, που οδηγούν σε διάφορες μορφές παρακμής, χρειάζεται μια περίοδος αυτοκάθαρσης, πριν αναπτυχθούν δημιουργικές δυνάμεις. Για να θέσουν το μέλλον τους σε στέρεες βάσεις, οι Έλληνες πρέπει πρωτίστως να πάψουν να θεωρούν ρομαντικούς όσους πιστεύουν στην επιτυχία μέσω της δημιουργίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου